สัปดาห์ที่ 5 ของการทำงานช่อง 7 สี : โต๊ะสกู๊ป

สัปดาห์แห่งความท้อแท้ งานเยอะ จับฉ่าย ไม่สบาย และต่อสู้

จันทร์ ที่ 30 พฤศจิกายน 52
วันที่ต้องทำสกู๊ปเพื่อพ่อด้วยน้ำตา

วันนี้เป็นวันที่แย่ที่สุดในชีวิต ตั้งแต่มาทำงานที่ช่อง 7
รู้สึกแย่ ไร้ค่า ไร้ความสามารถอย่างบอกไม่ถูก
ไม่เคยเตรียมตัวตั้งรับกับอารมณ์ของคนบางคน
ทั้ง ๆ ที่คิดว่าเข้มแข็งพอ และเข้าใจดีว่า
คนคนนี้คิดไม่ดีต่อเราอย่างไร
แต่ก็อดที่จะรู้สึกกับคำพูดนั้นไม่ได้

05.30 น. ตื่นนอน
เตรียมตัวไปทำสกู๊ปเพื่อพ่อขอทำดี ที่ร้านข้าวแกงป้าแอ๋ว
โทรนัดเค้าไว้แล้วว่าจะไปถึงประมาณ 11 โมง
วันนี้ใส่เสื้อสีชมพูตัวใหม่ ต้องให้เข้ากับวันพ่อหน่อย
ใส่สีชมพูมาใคร ๆ ก็ทักว่าใส่ผิดวันหรือเปล่า 55++
พอบอกว่าต้องไปทำสกู๊ปวันพ่อ ทุกคนเลยไม่แซวต่อ

09.30 น. โทรไปหาทั้งช่างภาพและผู้ช่วย
ยังไม่รู้จักทั้งสองคน นี่คืองานแรกที่จะต้องไปทำด้วยกัน
ไม่ถูกชะตากับผู้ช่วยคนนี้เลยแฮะ ....พูดจากวนตรีนนนนน
ถามด้วยความสุภาพว่าถ้าจะออกเร็วกว่าที่กำหนดจะเป็นไปได้ไหมครับ
ถ้าไม่ได้ไม่เป็นไร???
ตอบมาว่า เอารถไปซ่อม หมายลงว่าออก 11 โมงก็ต้องออกตามนั้น
วันหลังนัดให้ชัวร์ ๆ (ประมาณนี้จำไม่ได้ แต่แค่นี้ก็รู้สึกไม่โอเคแล้ว)

10.30 น. ติดต่อช่างภาพไม่ได้ เลยโทรหาผู้ช่วย(คนเดิม)อีกรอบ
ถามว่าพอจะรู้จักพี่คนนี้ไหมครับ เป็นช่างภาพต้องไปด้วยกัน
แต่บอกกลับมาว่า มาถามอะไรที่เค้า ไม่รู้จัก
แต่พอขึ้นรถด้วยกัน คุยข่มเราว่า สนิทกันมากกับช่างภาพ
อ้าววววววว ..... อยากจะพูดคำบางคำ แต่ก็ไม่อยากพูดครับ
ทีเมื่อกี๊พี่บอกไม่รู้จัก ตอนนี้บอกสนิทกันมาก .... (ขอพูดคำนี้ในใจ)

11.10 น. ออกจากสถานีไปปากเกร็ด
ไปถึงเตรียมตัวที่จะถ่ายสกู๊ป คนที่ร้านป้าแอ๋วเริ่มซาแล้ว
กับข้าวก็ใกล้จะหมด ภาพที่ออกมาคงจะไม่สวยแน่ ๆ
เอาแผ่นที่ต้องบันทึกให้กับพี่ช่างภาพ แผ่นดันเสีย ซวยเลยยยยย
ทำยังไงก็บันทึกภาพไม่ได้ เลยต้องหาวิธีแก้ไข
โชคดีว่ามีทีมที่อยู่แถว ๆ แครายพี่ ๆ เลยนั่งรถไปเอา
อันนี้ก็ไม่รู้จะโทษแผ่นหรือโทษเราดี
เพราะแผ่นมันเช็คไม่ได้ ว่าบันทึกได้หรือไม่ได้
ระหว่างนั้นเราเลยไปคุยกับป้าแอ๋ว พี่นิ และคนอื่น ๆ ในร้าน
ว่าจะมีการพูดคุยซักถามอะไรบ้างรอเวลาพี่เค้ากลับมา

12.45 น. กว่าพี่เค้าจะกลับมาถึง กับข้าวก็เริ่มหมด
คนเริ่มไม่มี แต่พี่ช่างภาพจะขอถ่ายไว้ก่อน
ช่วงขณะนั้น เป็นช่วงที่ไม่มีการซักซ้อมอะไรเลย
เราจะยืนตรงไหน พูดอะไร ทำอะไร ไม่มีการบอกกล่าว
ผู้ช่วยยืนกดดันอยู่หลังกล้อง ทำหน้าทำตาบุญไม่รับ
ส่ายหัว.....
แล้วก็โบกมือให้เราพูด ให้เราถามอีก

นี่คือสิ่งที่ไม่ชอบที่สุดในชีวิต

ต้องการวัดความสามารถของเรา?
ต้องการแกล้งเรา?
ต้องการอะไรกันแน่ครับ?

ขณะที่คิดอยู่ว่าภาพจะออกมายังไง
เราจะดำเนินเรื่องยังไง แต่มีอีกคนยืนหลังช่างภาพให้ช่างภาพถ่ายต่อ
โดยไม่คุยเรื่องคิวกับเราก่อน
เราถือว่าสิ่งที่คนคนนี้แนะนำเรามาตลอดทางที่นั่งรถกลับ
เป็นเรื่องของการไม่ชอบหน้าเราทั้งสิ้น

ตลอดทางที่นั่งรถกลับพี่เค้าก็ถามเราว่าเราเคยดูข่าวหรือเปล่า
เราเคยดูรายการ...ไหม
เราทำอะไรมาก่อน
เรายังไม่พร้อม ฯลฯ

อยากจะขอบคุณครับพี่ ขอบคุณที่ทำให้เห็นว่า
คนหวังดี กับหวังร้ายแต่ทำเป็นหวังดีนั้นเป็นยังไง

กลับมาถึงสถานีเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง
และเล่าให้พี่ ๆ โต๊ะข่าวอื่นฟัง
ทุกคนเจอเรื่องแบบนี้ทั้งนั้น ยกเว้นผู้หญิง
อืม...เป็นอันเข้าใจครับ

วันนี้จึงเป็นวันที่จะรู้สึกเสียใจแค่ครั้งเดียว
คืนนี้จึงมานั่งคิดว่า พรุ่งนี้จะต้องเตรียมพร้อมยังไงบ้าง
แต่ที่สำคัญ เรากลับมาขอเปลี่ยนไม่เอาทีมเดิม

ตอนเย็นอัดเทปรายการ "เพื่อนเกษตร" เป็นวันแรก
ตื่นเต้นนิดหน่อย แต่ก็คิดว่าทำไปสักพักคงเข้าที่เข้าทาง
ตั้งใจว่าจะรีบกลับไปเก็บของเพื่อเตรียมตัวย้าย
แต่ก็นอนดึกจนได้ เพราะเล่นเทคกันบ่อยมาก
เริ่มอัดรายการตั้งแต่หกโมงกว่า ไปเสร็จเอาตอนทุ่มครึ่ง
เทคไม่ต่ำกว่าสามสิบครั้ง 555

นอนหล่ะครับ แล้วจะลืมเรื่องที่เลวร้ายเรื่องนี้ไป

........................................................................

อังคาร ที่ 1 ธันวาคม 52
วันแห่งความสบายใจของการทำสกู๊ป

วันนี้ถ่ายทำสกู๊ปผ่านพ้นไปได้ด้วยดีครับ
(เขียนย้อนหลังทำให้จำเวลาไม่ได้)

วันนี้กว่าจะหลอกให้ป้าแอ๋วมานั่งพูดก็เล่นเอาเราเหนื่อย
ป้าแกไม่ยอมพูด ยังไงก็ไม่ยอม
เลยต้องหลอกให้มานั่งแล้วคุยโน่นนี่นั่นไปเรื่อย ๆ
ช่างภาพพี่จ๊อด ผู้ช่วยจำชื่อไม่ได้ แต่นิสัยดีกว่าคนเมื่อวานมากมาย

กว่าจะถ่ายสกู๊ปเสร็จก็เกือบเที่ยง
กลับมาถึงรีบไปเคลียร์เรื่องเงินประกันห้อง
จ่ายไปเยอะเลยเดือนนี้ กรอบบบบบบบ
ตอนบ่ายมาซ้อมอ่านข่าวต่อ
วันนี้เราเป็นตัวรอง อยู่ศูนย์ข่าวภูมิภาค
อ่านข่าวอะไรหว่า รู้สึกว่าเสียงแหบ ๆ ประหม่าด้วย
แต่ก็ไม่ได้รับคอมเม้นท์อะไรกลับมา
ไม่ได้ไปดูเทปด้วย เพราะมีภาระกิจอีกหนึ่งอย่าง
เตรียมตัวอัดรายการ "เพื่อนเกษตร"ต่อ
กว่าจะเสร็จก็ทุ่มนิด ๆ รีบกลับบ้านไปเก็บของ

เอาแค่ของจำเป็นที่ต้องใช้ เสื้อผ้า แล้วก็ทีวี (เผื่อเหงา)
ส่วนตู้เย็นเอาไว้ก่อนละกัน ไม่สามารถขนย้ายได้ในตอนนี้

22.00 น. ถึงหอพักใหม่
เหนื่อยและง่วงนอนมาก
รีบจัดห้องจะได้รีบนอน

24.00 น. นอนหล่ะครับ ดึกมากโขเลยคืนนี้

........................................................................

พุธ ที่ 2 ธันวาคม 52
วันแห่งการไม่น่าให้อภัยตัวเอง

06.30 น. เป็นวันแรกในรอบเดือนที่ได้ตื่นเวลาในวันทำงานปกติ
หออยู่ใกล้ที่ทำงาน สบายใจอย่างบอกไม่ถูก
เอ้อละเหยไปเรื่อยเปื่อย ร่ำไรได้อีกเช้านี้

07.02 สาย 2 นาทีเลยครับพี่น้อง
ให้มันได้อย่างนี้ อยู่ใกล้ที่ทำงานแล้วชอบมาสายแบบนี้ทุกที

วันนี้เราต้องซ้อมอ่านข่าวเป็นตัวหลัก
คู่กับจอย ตอนเช้าเลยนั่งทำสกู๊ปทำดีเพื่อพ่อ
แต่ทำยังไงก็ไม่เสร็จ คิดไม่ออก ไม่รู้จะเอาช่วงไหนมาขึ้นก่อน
เพิ่งสังเกตว่า มุมกล้องที่ถ่ายตอนเปิดหน้าเรา
เป็นมุมเสย เห็นหน้าตอบ ๆ ของเราชัดเลย
ที่สำคัญคือรูจมูกบาน ๆ เห็นชัดที่สุด 555+++
อืมมมมม แก้ไขอะไรคงไม่ทันแล้วหล่ะ

จำไม่ได้ว่าตั้งแต่ช่วงเที่ยงจนถึงบ่ายเรายุ่งเรื่องอะไร
ไม่ได้ท่องบทข่าวเลย
จึงทำให้การซ้อมอ่านข่าววันนี้
ไม่ต่างอะไรกับเด็กที่เพิ่งหัดท่องหนังสือ
อ่านผิดกระจายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
วันนี้จึงไม่น่าให้อภัยตัวเองอย่างยิ่ง

ไว้โอกาสหน้าจะแก้ตัวใหม่ครับ

ตอนเย็นอัดรายการ "เพื่อนเกษตร"เหมือนเดิม
วันนี้ลดความตื่นเต้นลงได้แล้ว
จะพยามทำให้ดูเป็นธรรมชาติมากที่สุด
ตื่นมาไม่เคยทันดูรายการที่เราจัดซักที 555+++

จำอะไรไม่ได้อีกแล้วแฮะ
พรุ่งนี้ต้องไปปลูกป่า ยังหากางเกงไม่ได้
เลยต้องไปยูเนี่ยนมอลล์ได้กางเกงยีนส์สีดำมาตัวนึง

รีบนอนครับจะได้หน้าใส ๆ พรุ่งนี้มีดาราไปปลูกป่าด้วย
5555+++

........................................................................

พฤหัสบดี ที่ 3 ธันวาคม 52
วันตัวดำเป็นเหนี่ยง ปลูกป่าที่บางปู

วันนี้ไปปลูกป่าที่บางปูกันกับเพื่อน ๆ ผู้ประกาศ
มีดาราไปด้วย เจอน้องทับทิม ได้พูดคุยกันนิดหน่อย
น้องเค้าบอกว่าดีใจด้วย ได้ข่าวเรื่องเราจากแมนแล้ว
น้องทับทิมยังน่ารักเหมือนเดิม
และคิดว่า อนาคตน้องเค้าต้องดังแน่ ๆ

อากาศร้อนได้อีก ปล่อยปลากันเสร็จ
ก็ลงไปปลูกป่ากันต่อ น้ำลึกจนถึงหัวเข่า
มีแต่โคลน แล้วก็โคลน
ร้อนแต่ก็สนุกดี ปลูกไปเกือบสิบต้น

จำอะไรไม่ได้แล้ว กลับมาแว้บเข้าห้อง
ไปล้างโคลนออกจากตัว อย่างเหม็น
พี่โด่งโทรตามบอกว่า สกู๊ป เพื่อพ่อขอทำดี
จะออนแอร์วันนี้ตอนห้าโมงเย็น
ตอนนี้ก็บ่ายสามแล้ว เหลือเวลาอีกแค่ 2 ชม.
รีบเอามาให้บอลตัด ลุ้นแทบตายครับ
นึกว่าจะไม่ทันซะแล้ว

อ่ะผลงานครับ
http://www.ch7.com/news/news_thailand_d%20...%2076&d=60350
เราไม่ค่อยชอบเท่าไหร่
มุมกล้องเป็นมุมเสย
จมูกบานได้อีก แถมหน้าดูตอบ ๆ
เสียงที่ลงก็เป็นหวัด แต่มีทั้งคนบอกว่าชอบ และไม่ชอบ
อืม....ทำเสียงไม่ถูกแฮะ

เย็นนี้อัดรายการเพื่อนเกษตรเหมือนเดิม
ไม่มีโอกาสได้ดูตอนสกู๊ปนี้ออก
แต่หลายคนบอกว่าดูผอมเกินไป
อืม....ไปหาอะไรกินดีกว่าครับ

........................................................................

ศุกร์ ที่ 4 พฤศจิกายน 52
วันที่จำอะไรไม่ค่อยได้

วันนี้จำอะไรไม่ค่อยได้ครับ
................................
................................
................................
................................

อ้อ..จำได้แล้ว
วันนี้ไปทำสกู๊ป นานาน่าดู
เรื่อง เทศกาลเฉลิมพระเกียรติ ของขวัญหัตถศิลป์
ที่จ.พระนครศรีอยุธยา
ใส่ชุดเดิมที่ใส่ไปปลูกป่าลุยโคลนเมื่อวาน
ซักแล้วนะคร้าบบบบบบบ
ช่างภาพพี่ตี๋ ผช.ช่างภาพพี่เล็ก

10.00 น. ออกเดินทาง
ง่วงนอน แต่ก็พยายามมองทิวทัศน์สองข้างทาง
หึหึ ยิ่งมองยิ่งง่วง มีแต่ทุ่งนา เขียวขจี
คิดอยู่ว่าเบสบอยจะอยู่ใกล้ศูนย์ศิลปาชีพระหว่างประเทศหรือเปล่า
แต่คิดไปคิดมา ช่วงนี้คงจะเรียนอยู่
คุยรูปแบบการนำเสนอกับพี่ตี๋ไป ว่าต้องการภาพแบบไหน
และต้องการให้สกู๊ปออกมายังไงบ้าง
ระหว่างนั้นมีเผลอหลับเป็นระยะ ๆ (นิ่งเป็นหลับจริง ๆ เรา)

11.00 น. ถึง ศศป. (ขอใช้ตัวย่อครับ)
ติดต่อคุณยุ้ย แล้วก็เดินดูภายในงาน
คนน้อยได้อีก คงเพราะวันนี้เป็นวันธรรมดา
การทำสกู๊ปวันนี้ก็ไม่ได้ยากเย็นอะไร
มีเทคบ่อยบ้างช่วงเปิดหน้าตอนแรก

15.30 น. เดินทางกลับ
ตอนแรกจะต้องรีบทำสกู๊ปนี้ให้เสร็จ
เพราะออกอากาศวันอาทิตย์นี้
แต่พี่หน่อย (บก.สกู๊ป) ให้เปลี่ยนมาทำวันพรุ่งนี้แทน

ตอนเย็นอัดเทปรายการ "เพื่อนเกษตร" ตามปกติ
กลับไปนอนครับ รู้สึกเหนื่อย ๆ

........................................................................

เสาร์ ที่ 5 ธันวาคม 52
วันพ่อ รักพ่อนะครับ

06.00 น. โทรหาพ่อแต่เช้า พ่อไม่รับสาย
ตอนบ่ายได้คุยกับแม่ แม่บอกเมื่อคืนพ่อเมาเหล้า

07.00 น. พ่อโทรกลับมาหา บอกว่าตื่นได้สักพักแล้ว
แต่ไม่ยอมบอกว่าเมื่อคืนเมา 555++
สงสัยจะกลัวลูกว่า

ไม่ยอมให้เสียเวลาเลยชิงบอกรักพ่อก่อน
ไม่งั้นปีนี้คงเป็นอีกปีที่พ่อบอกรักเราก่อน
และเหมือนเดิม.....
พ่อจะบอกว่า โชคดีนะลูก พ่อก็รักลูกเหมือนกัน
เป็นคำพูดเดิม ๆ เหมือนทุกปีที่ผ่านมา
แต่ฟังแล้วก็เออนะ นาน ๆ ได้บอกกันทีนึง
เขิน ๆ

วันนี้กลับมานั่งทำสกู๊ปนานาน่าดูต่อ
มานั่งทำบท ดู TC ภาพ แล้วก็คิดว่าจะเริ่มตรงไหน จบตรงไหน
กว่าจะทำเสร็จก็ตอนบ่าย พี่หน่อย (บก.สกู๊ป) มาแก้บทให้
ดูดีขึ้นมาหน่อย เสร็จแล้วก็ไปลงเสียง แล้วก็ส่งตัด

เย็นนี้อัดเทปรายการ "เพื่อนเกษตร"เหมือนเดิม
วันนี้เปลี่ยนเป็นอัดเทปกับพี่ นิ (นิลาวัลย์)
ทำให้เรารู้สึกตื่นเต้นขึ้นกว่าเดิม
พี่นิเก่งมาก อ่านบทแป๊บเดียวก็จำได้
เป็นธรรมชาติมาก ผิดกับเราที่ดูเกร็ง ๆ
ดีว่าบทสั้นกว่าเดิม อัดแป๊ปเดียวก็เสร็จ

กลับบ้านไปนอน ได้หยุด 2 วันติดกัน สวรรค์เลยครับงานนี้

........................................................................

อาทิตย์ ที่ 6 ธันวาคม 52
วันแห่งการนอนหลับ

วันนี้วันหยุด นอนอย่างเดียวครับ
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
.............

ตอนบ่ายไปเก็บของที่บ้าน (นนทบุรี)
คืนนี้เลยค้างที่บ้านคืนนึง
วันนี้กินอย่างเยอะ พุงป่องงงง
แค่นี้แหละครับ สำหรับวันนี้ กินกับนอน